the rolling stones - some girls

side A

side B

رولینگ استونز (به انگلیسی: The Rolling Stones) یک گروه راک انگلیسی است که در سال ۱۹۶۲ تشکیل شد و هم‌زمان با جریان هجوم بندهای بریتانیا پیشتاز و در سال‌های ۱۹۶۴ تا ۶۵ نیز در آمریکا مشهور شد. این گروه به بخش جدایی ناپذیری از ضد فرهنگ دهه ۶۰ میلادی تبدیل شده بود. ویژگی مهم رولینگ‌استونز، تبدیل بلوز به یک بخش بزرگ در راک اند رول و تغییر توجه بین‌المللی فرهنگ بلوز به سوی بلوز شناخته‌شده توسط جان لی هوکر و هنرمندان چس رکوردز مانند مادی واترز، نویسنده آهنگ Rollin' Stone، بود که بعدها نام گروه نیز از این تک‌آهنگ گرفته شد. منتقد موسیقی آمریکایی، رابرت پالمر، دربارهٔ این گروه گفته‌است که «استقامت قابل‌توجه» این گروه سرچشمه گرفته از «ریشه‌دار بودن در واقعیات سنتی، موسیقی سول و ریتم و بلوز» است در حالی که «انواع مد پاپ بی‌دوام آمده و رفته‌است».

اولین ترکیب گروه شامل برایان جونز به عنوان نوازنده گیتار و هارمونیکا، ایان استورات به عنوان پیانیست، میک جگر به عنوان خواننده اصلی و نوازنده هارمونیکا، کیث ریچاردز به عنوان نوازنده گیتار و هم‌خوان، بیل وایمن به عنوان نوازنده بیس و چارلی واتز به عنوان درامر بود. جونز حدود یک ماه قبل از مرگش در سال ۱۹۶۹ گروه را ترک گفت و میک تیلور به عنوان جانشین وی در گروه قرار گرفت که او نیز در سال ۱۹۷۵ با رانی وود تعویض شد. از زمان خروج وایمن در سال ۱۹۹۳، نوازنده بیس داریل جونز، به عنوان همکار تا عضو اصلی، با گروه همکاری داشته‌است.

استونز در دوران طلایی خودشان در میانه دهه شصت، سمبلی از سرکشی جوانی بودند و همچنین به عنوان گروه «ضد بیتلز» به تصویر کشیده می‌شدند. در طول این مدت آن‌ها یک رشته از تک‌آهنگ‌های برتر را به ثمر رساندند و در صدر بسیاری از چارت‌های بین‌المللی به ویژه در انگلستان و آمریکا قرار گرفتند. آن‌ها واکنش‌های بسیار زیادی را در پی انتشار آلبوم درخواست شیطانی شاهنشاهان آن‌ها در سال ۱۹۶۷ دریافت کردند. این آلبوم در اصل عکس‌العملی به آلبوم گروه بیتلز، گروه کلوپ بی‌کسان گروهبان فلفل بود. در اواخر دهه ۱۹۶۰ و اوایل ۱۹۷۰، گروه آلبوم‌های استودیویی ضیافت گدایان (۱۹۶۸)، بگذار خون‌ریزی کند (۱۹۶۹)، انگشتان چسبناک (۱۹۷۱) و تبعید در خیابان اصلی (۱۹۷۲) را منتشر کرد. از سلسله زمانی این ۴ آلبوم به عنوان عصر طلایی گروه و به‌طور کلی بهترین کارهای آنان یاد می‌شود. بعد از یک دوره نقد در اواسط دهه هفتاد میلادی، آن‌ها بخت و اقبال تجاری و محبوبیتشان را با آلبوم بعضی دخترها که پرفروش‌ترین آلبوم استودیویی‌شان نیز هست، در ۱۹۷۸ دوباره بدست آوردند. از این زمان و از میان پروژه‌های سایشی و انفرادی، آن‌ها آثار با متریال کمتری را منتشر کرده‌اند اما همچنان از لحاظ تبلیغاتی محبوب باقی مانده‌اند و به برگزاری تورهای جهانی بسیار موفق ادامه داده‌اند.

رولینگ استونز در سال ۱۹۸۹ وارد تالار مشاهیر راک اند رول و در سال ۲۰۰۴ وارد تالار مشاهیر موسیقی بریتانیا شدند. مجله رولینگ استون، رتبه چهارم را از میان «صد هنرمند برتر تاریخ» به این گروه داده‌است. همچین برآورد فروش آلبوم‌های این گروه بالای ۲۵۰ میلیون نسخه است. آن‌ها ۲۹ آلبوم استودیویی، ۱۸ آلبوم زنده و آثار تلفیقی متعددی را منتشر کرده‌اند. آلبوم انگشتان چسبناک (۱۹۷۱)، اولین آلبوم از ۸ آلبوم متوالی گروه بود که در آمریکا منتشر شد. بگذار خون‌ریزی کند (۱۹۶۹)، نیز اولین آلبوم از ۵ آلبوم متوالی استودیویی و زنده در بریتانیا است. در سال ۲۰۰۸، استونز رتبه دهم را در لیست صد هنرمند برتر تمام دوران‌های بیلبورد بدست آورد. در سال ۲۰۱۲، گروه پنجاهمین سالگردش را با انتشار آلبوم GRRR! که در واقع برترین آهنگ‌های گروه به همراه دو آهنگ جدید، شامل آهنگ قرار گرفته در صدر جدول‌ها، عذاب و دلتنگی، بود را در سال ۲۰۱۳ جشن گرفتند و به همراه آرکتیک مانکیز و مامفرد اند سانز، در صدر توجه فستیوال گلاستونبری قرار گرفتند.

some girlsبرخی از دختران یک آلبوم استودیویی از گروه راک انگلیسی رولینگ استونز است که در 9 ژوئن 1978 توسط Rolling Stones Records منتشر شد. در جلساتی که از اکتبر 1977 تا فوریه 1978 در استودیو پاته مارکونی در پاریس برگزار شد و توسط ترانه سرایان اصلی گروه - خواننده اصلی میک جگر و گیتاریست کیت ریچاردز (معتبر به عنوان دوقلوهای گلیمر) - با کریس کیمزی که مهندسی ضبط را بر عهده داشت، ضبط شد.

در سال 1976، محبوبیت رولینگ استونز رو به کاهش بود، زیرا صنعت موسیقی تحت سلطه دیسکو و گروه‌های راک جدیدتر بود. علاوه بر این، جنبش پانک راک یک نیروی فرهنگی در حال ظهور در بریتانیا بود. به دلیل مشکلات حقوقی پیرامون ریچاردز، جگر به طور کلی به عنوان نیروی خلاق اصلی پشت برخی از دختران در نظر گرفته می شود. با تأثیرگذاری او از موسیقی رقص، به ویژه دیسکو، جلسات ضبط بسیار پربار بود و منجر به خروجی های متعددی شد که در آلبوم های بعدی ظاهر شد.

این اولین آلبومی بود که گیتاریست رانی وود به عنوان عضو تمام وقت در آن حضور داشت. وود در دو آلبوم قبلی گروه، It's Only Rock 'n Roll (1974) و Black and Blue (1976) در برخی از آهنگ ها مشارکت داشت. با وجود یک ترکیب ثابت برای اولین بار در چندین سال، این آلبوم نشانگر بازگشت به اصول اولیه برای رولینگ استونز بود و برخلاف بسیاری از آلبوم‌های قبلی‌شان، تعداد زیادی از نوازندگان مهمان در آن حضور نداشت. با این حال، کمک های قابل توجهی به آلبوم توسط نوازنده سازدهنی بلوز، Sugar Blue در "Miss You" و آهنگ عنوان انجام شد.

علیرغم بحث و جدل پیرامون آثار هنری جلد و محتوای متن ترانه‌اش، Some Girls یک موفقیت تجاری بود و در رتبه دوم جدول آلبوم‌های بریتانیا و رتبه اول جدول آلبوم‌های برتر بیلبورد و چارت نوارهای بیلبورد ایالات متحده قرار گرفت. این آلبوم به پرفروش‌ترین آلبوم گروه در ایالات متحده تبدیل شد، که توسط RIAA برای فروش شش میلیون نسخه تا سال 2000 تأیید شد. شماره هشت ایالات متحده)، "شتر خورده" (شماره 31 ایالات متحده)، "محترم" (شماره 23 بریتانیا)، برجسته شده توسط "خانم شما" که به رتبه یک در ایالات متحده و رتبه سوم در بریتانیا رسید.

برخی از دختران که از ناامیدی نسبی منتقدان سیاه و آبی برگشتند، یک موفقیت انتقادی بود، و بسیاری از منتقدان آن را بازگشتی کلاسیک برای تشکیل گروه و بهترین آلبوم آنها از زمان تبعید در خیابان اصلی (1972) نامیدند. این تنها آلبوم رولینگ استونز بود که نامزد جایزه گرمی در رده آلبوم سال شد. در گذشته نگر، همچنان مورد تحسین قرار گرفته است، و بسیاری از توانایی گروه در ترکیب روندهای موسیقی معاصر با سبک قدیمی‌تر خود تحسین می‌کنند. رولینگ استون که یکی از بهترین آلبوم های گروه محسوب می شود، Some Girls را در لیست 500 آلبوم برتر تمام دوران خود قرار داده است.