Alice Cooper - goes to hell

1. Go To Hell
2. You Gotta Dance
3. I'm The Coolest
4. Didn't We Meet
5. I Never Cry
6. Give The Kid A Break
7. Guilty
8. Wake Me Gently
9. Wish You Were Here
10. I'm Always Chasing Rainbows
11. Going Home

اَلیس کوپر (به انگلیسی: Alice Cooper) آهنگ‌ساز و خواننده راک آمریکایی است.

نام اصلی او وینست دیمون فرنیر (به انگلیسی: Vincent Damon Furnier) است. فرنیر بنیانگذار و خواننده ثابت گروه اَلیس کوپر نیز هست. آنها همواره به خاطر نحوه اجراهای بحث‌برانگیز و نمایشی‌شان مورد توجه بوده‌اند.

فرنیر در اوائل دهه ۶۰ میلادی و زمانی که ۱۷ سال بیشتر نداشت به همراه مایک بروس(لید گیتار)، گلن باکستِن(ریتم گیتار)، دنیس دانِوِی(گیتار بیس) و نیل اسمیت(درامز)، گروه موسیقی the Earwigs را در فینیکس آریزونا بنیان گذاشتند. نام گروه بارها تغییر یافت تا سرانجام در سال ۱۹۶۸ «الیس کوپر» را به عنوان نام ثابت برگزیدند. در واقع این نام را فرنیر برای گروه انتخاب کرد. به گفتهٔ فرنیر، الیس کوپر نام او در دوره قبلی زندگی‌اش(تناسخ) در قرن هفدهم میلادی بوده است. فرنیر بعدها این نام را به عنوان اسم مستعار خود برگزید.

در همان سال گروه به کالیفرنیا نقل مکان کردند. آنها در آنجا با شِپ گوردون آشنا شدند که به عنوان مدیر برنامه گروه با آنها شروع به همکاری کرد و فرانک زاپا که آنها را به کمپانی استریت رکودز معرفی کرد. گروه اولین آلبوم جدی‌اش با نام Pretties for You را در سال ۱۹۶۹ و با لیبل استریت رکودز روانه بازار کرد.

goes to hell آلیس کوپر به جهنم می رود دومین آلبوم انفرادی استودیویی آلیس کوپر، نوازنده راک آمریکایی است که در سال 1976 منتشر شد. ادامه آلبوم به کابوس من خوش آمدید همانطور که داستان استیون را ادامه می‌دهد، این آلبوم مفهومی توسط کوپر با نوازنده گیتار دیک واگنر و تهیه‌کننده باب ازرین نوشته شد.
با موفقیت "Only Women Bleed" از اولین تلاش انفرادی خود، آلیس با تصنیف های راک در این آلبوم ادامه داد. "من هرگز گریه نمی کنم" در مورد مشکل الکل او نوشته شد، که در یک سال اجرا کننده را به بازتوانی فرستاد و بر تمام موسیقی های بعدی او تا و از جمله DaDa 1983 تأثیر گذاشت. کوپر این آهنگ را "اعتراف الکلی" نامید.
تور "آلیس کوپر به جهنم می رود" در سال 1976 قبل از شروع به طور کامل لغو شد زیرا کوپر در آن زمان از کم خونی رنج می برد. با این حال، تعدادی از آهنگ های آلبوم به نمایش زنده کوپر ختم شد. "برو به جهنم" آخرین آهنگ را تا زمان ترانه موفق "Poison" در سال 1989 ثابت کرد تا به بخشی ثابت از لیست های زنده کوپر تبدیل شود و در اکثر تورهای تا به امروز اجرا شده است. "I Never Cry" همچنین در اواخر دهه 1970 و در طول دهه 2000 به طور منظم اجرا می شد، در حالی که "Guilty" به طور منظم در تورهای Flush the Fashion و نیروهای ویژه و گهگاه در طول دهه 2000 اجرا می شد و "Wish You Were Here" اغلب پخش می شد. در تورهای دو آلبوم زیر.