Elvis Presley - The King Of Rock 'n' Roll

اِلویس آرون پرسلی (به انگلیسی: Elvis Aaron Presley؛ ۸ ژانویه ۱۹۳۵ – ۱۶ اوت ۱۹۷۷) که با نام الویس نیز شناخته می‌شود، خواننده و بازیگر آمریکایی بود. از او با عنوان «سلطان راک اند رول» یاد شده‌ است و به‌ عنوان یکی از برجسته‌ترین نمادهای فرهنگی قرن بیستم در نظر گرفته می‌شود. بازخوانی مهیج ترانه‌های دیگران و سبک اجرای به‌لحاظ جنسی تحریک‌آمیز او در حالی که متأثر از ترکیبی استثنایی از موضوعات نژادی در طول دوران تحول روابط نژادی بود، او را به سوی موفقیت چشمگیر و جنجال‌هایی سوق داد.

پرسلی در توپلوو، میسیسیپی متولد شد و در ۱۳ سالگی همراه خانواده‌اش به ممفیس، تنسی نقل مکان کرد. فعالیت موسیقی او در سال ۱۹۵۴ و در همانجا آغاز شد؛ او در سان رکوردز با سام فیلیپس، تهیه‌کننده‌ای که می‌خواست صدای موسیقی آمریکایی آفریقایی‌تبار را به مخاطبان بیشتری برساند، شروع به ضبط کرد. او به همراه نوازنده‌هایش از پیشگامان راکابیلی شدند و بعدها به‌مدت دو دهه با آرسی‌ای ویکتور قرارداد بست. اولین تک‌آهنگ پرسلی تحت نظر آرسی‌ای ویکتور، «هتل دل‌شکستگان» در ژانویهٔ ۱۹۵۶ منتشر شد و به صدر جدول فروش ایالات متحده رسید. آرسی‌ای ظرف یک سال ده میلیون نسخه از تک‌آهنگ پرسلی را فروخت. در پی حضور موفق در تلویزیون و ضبط آثار پرفروش، او به چهرهٔ پیشروی موسیقی رو به ترقی و محبوب راک اند رول تبدیل شد. سبک اجرای پرسلی و زنده‌کردن صدای به حاشیه رانده‌شدهٔ آفریقایی-آمریکایی‌ها باعث شد که به‌طور گسترده‌ای او را تهدیدی برای سلامت اخلاقی جوانان سفیدپوست آمریکایی بدانند.

نخستین تجربهٔ بازیگری پرسلی در سینما مربوط به موزیکال به‌ملاطفت دوستم بدار (۱۹۵۶) بود. او در سال ۱۹۵۸ به خدمت سربازی فراخوانده شد، و دو سال بعد فعالیت موسیقی خود را با برخی از موفق‌ترین آثار تجاری‌اش آغاز کرد. با این حال، او کنسرت‌های کمی برگزار کرد و با هدایت کلنل تام پارکر، بخش عمده‌ای از دههٔ ۱۹۶۰ را به ساخت فیلم‌های هالیوودی و آلبوم‌های موسیقی متن اختصاص داد که اکثر آن‌ها مورد تمسخر منتقدان قرار گرفتند. برخی از مشهورترین فیلم‌هایش راک در زندان (۱۹۵۷) و زنده‌باد لاس وگاس (۱۹۶۴) هستند. او در سال ۱۹۶۸، پس از وقفه‌ای هفت ساله از اجراهای زنده، در کام‌بک تلویزیونی تحسین‌شدهٔ الویس به صحنه بازگشت که منجر به برگزاری اقامت کنسرتی طولانی‌مدت لاس وگاس و مجموعه‌ای از تورهای بسیار سودآور شد. پرسلی در سال ۱۹۷۳ کنسرتی را برگزار کرد که اولین کنسرت از هنرمند تک‌خوان بود که در سراسر جهان پخش شد. سال‌ها سوءمصرف داروهای تجویزی و عادات غذایی ناسالم سلامت او را به‌شدت به خطر انداخت و پرسلی به‌طور ناگهانی در سال ۱۹۷۷ در املاک گریس‌لند خود در ۴۲ سالگی درگذشت.

پرسلی با فروش بیش از ۵۰۰ میلیون از آثارش از سوی رکوردهای جهانی گینس به‌عنوان پرفروش‌ترین موسیقی‌دان تک‌خوان در تاریخ شناخته می‌شود. او از لحاظ تجاری در بسیاری از ژانرها، از جمله پاپ، کانتری، ریتم اند بلوز، معاصر بزرگسالان و گاسپل موفق بود. پرسلی سه جایزهٔ گرمی برنده شد و در ۳۶ سالگی جایزهٔ یک عمر دستاورد هنری گرمی را کسب کرد. نام او در چندین تالار مشاهیر موسیقی وارد شده‌است. او در زمینهٔ فروش موسیقی چندین رکورد، از جمله دریافت‌کنندهٔ بیشترین گواهی طلا و پلاتین از طرف انجمن صنعت ضبط موسیقی ایالات متحده آمریکا و بیشترین حضور در جدول بیلبورد ۲۰۰ را دارد. در سال ۲۰۱۸، به پرسلی پس از مرگ نشان افتخار آزادی رئیس‌جمهوری اعطا شد.

الویس پرسلی در ۸ ژانویهٔ ۱۹۳۵، در خانهٔ دوخوابه‌ای در توپلوو در ایالت می‌سی‌سی‌پی زاده شد. او پسر ورنون الویس پرسلی و گلادیس لاو اسمیت بود و برادر دوقلوی او جس گارون در هنگام تولد از دنیا رفت. خانواده او در سال ۱۹۴۹ (هنگامی که او ۱۴ سال داشت) از توپِلو نقل مکان کرده و به مِمفیس در ایالت تنسی رفتند؛ جایی که پرسلی جوان برای تحصیل به دبیرستان «اِل. سی هیومز» (L.C. Humes) رفته و در سال ۱۹۵۱ درسش تمام شد. در تابستان آن سال وقتی او برای ضبط یک ترانه شخصی به نام «شادمانی من» (My Happiness) به همراه ترانه «اینجاست که اندوهت آغاز می‌شود» (That's When Your Heartaches Begin) به‌ عنوان هدیه‌ای برای مادرش به شرکت سان رکوردز رفته بود مورد توجه رئیس آنجا قرار گرفت. پرسلی یک سال پس از آن، نخستین ضبط موسیقی خود را در این شرکت به انجام رساند که مدیریت کارهای او را در این مدت کلنل تام پارکر بر عهده گرفته بود و برنامه حضور او در صحنه را سازماندهی کرد.

شرکت آرسی‌اِی ویکتور (RCA Victor) در سال ۱۹۵۵ قرارداد ضبط موسیقی پرسلی را از فیلیپس خریداری کرد. فروش بالای ترانه «هتل دل‌شکستگان» در سال ۱۹۵۶، مایه شهرت الویس پرسلی شد. نخستین فیلم سینمایی او به نام «به‌ملاطفت دوستم بدار» در همان سال اکران شد.

در ۲۰ دسامبر سال ۱۹۵۸، الویس نامه‌ای از طرف ارتش ایالات متحده برای اعزام به خدمت ضروری به مدت دو سال دریافت کرد. او پس از گذشت چندی از اعزام به خدمت با عنوان سرباز صفر نیروی دریایی به آلمان فرستاده شد و به عنوان راننده کامیون، خدمت سربازی خود را به پایان رساند. پرسلی در ۲ مارس ۱۹۶۰ به آمریکا بازگشت و سه روز بعد از آن درجه خود را دریافت کرد.

الویس پرسلی در ۱ مهٔ ۱۹۶۷ با پریسیلا پرسلی ازدواج کرد. در ۱ فوریهٔ ۱۹۶۸ تنها فرزند آن‌ها لیسا مری متولد شد. پریسیلا بعد از مرگ الویس دیگر ازدواج نکرد.

الویس پس از جدایی از همسرش، رفته رفته گوشه‌نشین شد. او که در سال‌های پایانی عمر خود به مشکل اضافه وزن و بیماری‌های مختلف دچار شده بود، از داروهای تجویزشدهٔ گوناگونی برای مقابله با آن استفاده می‌کرد. در روز سه شنبه ۱۶ اوت ۱۹۷۷، الویس قرار بود برای آغاز تور جدیدش به پورتلند پرواز کند، اما در ساعت ۲:۳۰ بعد از ظهر، نامزدش، جینجر آلدن، او را در حالت بیهوشی در کف حمام پیدا کرد. الویس را در ساعت ۲:۵۶ بعد از ظهر به بیمارستان باپتیست مموریال رساندند. پزشکان حدود ۱ ساعت برای انجام احیای قلبی تلاش کردند، اما نتیجه ناموفق ماند. سرانجام در ساعت ۳:۳۰ بعد از ظهر همان روز، مرگ الویس پرسلی به صورت رسمی اعلام شد. پدر الویس، ورنون پرسلی نیز در ساعت ۴ بعد از ظهر همان روز در جلوی پله‌های گریسلند، به خبرنگاران مرگ پسرش را اطلاع داد. بعد از اعلام خبر مرگ الویس، جهان در شوک عظیمی فرو رفت. علت مرگ او آریتمی قلبی (حمله قلبی) اعلام شد. مراسم خاکسپاری الویس در روز پنجشنبه ۱۸ اوت ۱۹۷۷ انجام شد. هزاران نفر برای مراسم خاکسپاری او به ممفیس آمده بودند. او ابتدا در قبرستان فارست هیل در کنار مادرش دفن شد، اما به دلیل تلاش برای سرقت جسد الویس در ۲۹ اوت همان سال، در ۲ اکتبر ۱۹۷۷، جسد الویس و مادرش به گریسلند منتقل شد.