Black Sabbath – Paranoid

Side A:

1. War Pigs / Luke's Wall

2. Paranoid  

3. Planet Caravan

4. Iron Man Side

 B:

1. Electric Funeral 

2. Hand of Doom 

3. Rat Salad 

4. Jack the Stripper / Fairies Wear Boots

Black Sabbath یک گروه هوی متال انگلیسی است که در سال ۱۹۶۸ در بیرمنگام تشکیل شد. اعضای اصلی گروه شامل تونی آیومی (گیتاریست)، جی‌زر باتلر (بیسیست)، آزی آزبورن (خواننده) و بیل وارد (درامر) بودند. این گروه که در ابتدا با نام "Earth" به نواختن بلوز-راک می‌پرداختند، به زودی تحت تأثیر فیلم‌های ترسناک و مضامین غیبی، به سمت صدایی سنگین‌تر و تاریک‌تر روی آوردند. این تغییر، همراه با ریف‌های نوآورانه تونی آیومی (اغلب در گام‌های مینور و با کوک پایین)، ترانه‌های شاعرانه و غالباً اجتماعی جی‌زر باتلر، آوازهای متمایز و پرشور آزی آزبورن، و درام‌نوازی قدرتمند بیل وارد، اساس سبک هوی متال را بنا نهاد. آلبوم‌های اولیه بلک سبث، به ویژه Black Sabbath و Paranoid (هر دو در سال ۱۹۷۰)، به طور گسترده‌ای به عنوان ابداع‌کنندگان این ژانر شناخته می‌شوند. آن‌ها تأثیر بی‌شماری بر گروه‌های بی‌شماری در سبک‌های متال، راک و پانک گذاشته‌اند و به یکی از ماندگارترین و نمادین‌ترین گروه‌های تاریخ موسیقی تبدیل شده‌اند.

آلبوم "Paranoid" که تنها چند ماه پس از آلبوم اول بلک سبث منتشر شد، جایگاه پیشگامی این گروه را در هوی متال تثبیت کرد. آنچه با آلبوم اول به عنوان یک تاریکی خام و بلوز‌گونه آغاز شده بود، در Paranoid به صدایی متمرکزتر، اما به همان اندازه عظیم، تبدیل شد که یک ژانر کامل را تعریف کرد. این آلبوم در ابتدا قرار بود War Pigs نامیده شود، اما پس از اینکه تک‌آهنگ "Paranoid" به طور غیرمنتظره‌ای موفق شد، شرکت ضبط نام "Paranoid" را که برای رادیو آشناتر بود، انتخاب کرد.
"Paranoid" یک شاهکار در خلق ریف‌های سنگین و فضای غم‌انگیز و تاریک است. مضامین آلبوم به جنبه‌های تاریک‌تر تجربه انسانی می‌پردازد: جنگ ("War Pigs")، بیماری روانی ("Paranoid")، سوءمصرف مواد مخدر ("Hand of Doom")، و نگرانی‌های وجودی ("Electric Funeral").

 * "War Pigs": یک حماسه هشت دقیقه‌ای ضد جنگ با ریف‌های قدرتمند و متغیر و اشعار تأثیرگذار باتلر که لحن شوم آلبوم را تعیین می‌کند.

 * "Paranoid": یک قطعه فشرده و پرانرژی که به سرعت برای تکمیل آلبوم ضبط شد، اما به طرز عجیبی به بزرگترین موفقیت و یکی از شناخته‌شده‌ترین آهنگ‌های آن‌ها تبدیل شد. ماهیت مختصر آن، جنبه متفاوتی از صدای سنگین گروه را به نمایش می‌گذارد.

 * "Iron Man": با یکی از نمادین‌ترین ریف‌های گیتار در تاریخ راک، این قطعه یک شاهکار روایی درباره مردی است که از طریق زمان سفر می‌کند تا بشریت را از آخرالزمان آگاه کند، اما به فولاد تبدیل شده و سپس مورد تمسخر قرار می‌گیرد.

* "Planet Caravan": یک بخش میانی سورپرایزکننده، سایکدلیک و با تأثیرات جز، که جنبه تجربی گروه را نشان می‌دهد و لحظه‌ای آرامش‌بخش را در میان سنگینی آلبوم فراهم می‌کند.

* "Electric Funeral" و "Hand of Doom": این قطعات نمونه‌های اصلی دووم متال اولیه هستند که با تمپوهای کندتر و ریف‌های خردکننده و یکپارچه خود، بر بی‌شمار گروه آینده تأثیر گذاشتند.

صدای آلبوم Paranoid خام، قدرتمند و بدون شک سنگین است، با مشخصه‌هایی چون تُن‌های گیتار متمایز و غالباً دیستورت شده تونی آیومی، خطوط بیس محکم جی‌زر باتلر، درام‌نوازی کوبنده بیل وارد، و اجرای آوازی بی‌همتای آزی آزبورن.
پرس وینیل ۱۸۰ گرمی آلبوم "Paranoid" به شدت مورد توجه اودیوفیل‌ها و کلکسیونرها قرار گرفته است. این وینیل سنگین‌تر معمولاً یک سطح پخش صاف‌تر و پایدارتر ارائه می‌دهد که می‌تواند منجر به بازتولید دقیق‌تر صدا شود. در حالی که نسخه‌های اصلی سال ۱۹۷۰ دارای ارزش تاریخی هستند، بازنشر‌های مدرن ۱۸۰ گرمی اغلب از تکنیک‌های مسترینگ برتر و پرس‌های آرام‌تر بهره می‌برند و به ریف‌های پیشگامانه آلبوم و فضای تاریک آن اجازه می‌دهند با وضوح و قدرت چشمگیری به گوش برسند. این نسخه به شنوندگان این امکان را می‌دهد که صدای پیشرو آلبوم را با وفاداری صوتی بهبود یافته و یک ارائه فیزیکی ممتاز تجربه کنند.