B.B. King – Blues In My Heart

Side A: 

1. You're Gonna Miss Me

2. Got 'Em Bad 

3. Troubles Don't Last 

4. Your Letter 

5. I Can't Explain Side

Side B: 

1. The Wrong Road  

2. I Need You Baby

3. So Many Days 

4. Downhearted  

5. Strange Things

Riley B. King (1925 – 2015)، که در جهان با نام B.B. King شناخته می‌شود، یک خواننده، ترانه‌سرا و نوازنده گیتار بلوز آمریکایی بود. او که به "پادشاه بلوز" شهرت داشت، یکی از تأثیرگذارترین و شناخته‌شده‌ترین نوازندگان بلوز تاریخ به شمار می‌رود. سبک خاص نوازندگی گیتار او، که شامل لرزش‌های (vibrato) طولانی و کشیده، بندینگ‌های (bending) احساسی و انتخاب نت‌های دقیق بود، بدون نیاز به همراهی آکوردها، صدایی شبیه به آواز انسانی خلق می‌کرد. گیتار مشهور او، "Lucille"، نمادی از موسیقی بلوز و همراه همیشگی او بود.
B.B. King بیش از نیم قرن به فعالیت هنری پرداخت، صدها آلبوم منتشر کرد و هزاران کنسرت در سراسر جهان برگزار نمود. او در سال 1987 به تالار مشاهیر راک اند رول راه یافت و به عنوان یکی از "سه پادشاه گیتار بلوز" (به همراه آلبرت و فردی کینگ) شناخته می‌شود. تأثیر او بر موسیقی راک، بلوز و جاز غیرقابل انکار است.

آلبوم "Blues In My Heart" در سال 1962 در اوج دوران فعالیت B.B. King با لیبل Crown Records منتشر شد. این لیبل اغلب از آهنگ‌های ضبط شده قبلی B.B. King استفاده می‌کرد و این آلبوم نیز شامل قطعاتی است که احتمالاً در اواخر سال 1961 پیش از قرارداد او با ABC Paramount ضبط شده بودند. با این حال، "Blues In My Heart" مجموعه‌ای از قطعات با کیفیت را ارائه می‌دهد که نشان‌دهنده تسلط King بر سبک بلوز در آن دوره است.

در این آلبوم، King به طور کامل هنر خود را در الکتریک بلوز به نمایش می‌گذارد. مشخصه‌های اصلی سبک او در اینجا به وضوح شنیده می‌شود:

 * آوازهای پر احساس: صدای B.B. King در این آلبوم گرم، عمیق و پر از حس درد، اشتیاق و امید است. او با قدرت و صداقت، داستان‌های بلوز را بیان می‌کند.

 * سولوهای گیتار "Lucille": گیتار مشهور او، "Lucille"، با صدای بی‌نظیر و ویبراتوی (vibrato) خاص King، ملودی‌های دلنشین و در عین حال قدرتمندی را می‌نوازد. سولوهای او در این آلبوم اغلب مختصر، شیرین و هر نت با دقت و حداکثر تأثیر اجرا می‌شود، که نمونه‌ای از رویکرد "کمتر، بیشتر است" (less-is-more) در بلوز است.

 * داینامیک و بیان: King در این آلبوم و در تمام طول فعالیتش، از داینامیک‌ها (تغییرات ولوم و شدت) و بیان احساسی بهره می‌برد. او می‌تواند با یک نت ساده، احساسی عمیق‌تر از بسیاری گیتاریست‌های دیگر که آکوردهای پیچیده می‌نوازند، منتقل کند.

این آلبوم با حضور یک گروه کوچک که فضایی کافی برای هنرنمایی King فراهم می‌کند، ضبط شده است. حضور پیانو (احتمالاً توسط Maxwell Davis) و گاهی ساکسیفون (مانند Plas Johnson) به عمق و بافت موسیقی می‌افزاید و همراهی محکمی را برای آواز و گیتار King فراهم می‌آورد.

اگرچه این آلبوم ممکن است به اندازه آلبوم‌های زنده‌ی نمادین او مانند Live at the Regal یا آلبوم‌های استودیویی موفق‌ترش مانند Completely Well (که شامل "The Thrill Is Gone" است) مشهور نباشد، اما "Blues In My Heart" یک سند مهم از دوران اولیه B.B. King است. این آلبوم توانایی او را در بیان بلوز خالص و بی‌واسطه نشان می‌دهد و برای طرفداران بلوز، فرصتی عالی برای شنیدن King در یکی از بهترین دوره‌های اوست، زمانی که او در حال تثبیت جایگاه خود به عنوان یک استاد مسلم بلوز بود. کیفیت ضبط برای آن زمان بسیار مناسب است و ماهیت وینیل این تجربه را با گرما و اصالت خاص خود دوچندان می‌کند.